கிறுக்கல்கள்

என் மனசுக்கு நெருக்கமான (நெருடலான) சில படங்களை மறுமுறை பார்க்ககூடாது என நினைத்து கொள்வேன்  அந்த பட்டியலில் இருந்த   ஒரு படம் தான் நீ தானே என் பொன்வசந்தம்.இந்த படத்தை   பார்க்காமலிருக்க காரணம் ,  நித்தியா கதாபாத்திரம் எனக்குள்  ஏற்படுத்திய குற்றஉணர்ச்சியை இன்று வரை என்னால் தாண்டி வரமுடிவில்லை.   கடந்து வந்து பாதையின் சில கருப்பு பக்கங்களை எனக்கு ஞாபக படுத்திவிடும். சரியாக 7 வருடம் கழித்து இந்த படத்தை பார்க்கும்   ஆசை வந்தது சில நேரங்களில் நாஸ்டால்ஜியாவும் பிடிக்கும்.   ஏக்கங்களும் ,  பரிதவிப்பும் இல்லாத வாழ்க்கையில் என்னத்தான் சுவையிருந்திடபோகுது. புதுவித அனுபவத்தை பெற   இந்த படத்தில் நித்தியாவின் முகத்தை மட்டும் தொடக்கத்தில் இருந்து முடிவு வரை பாருங்கள் அதுதான் இந்த படமே அந்த கோபம் ,  புன்னகை ,  அன்பு ,  குறும்பு ,  ஏக்கம் ,  என தன் முகபாவங்களினுடாக வருணுக்காக பரிதவிக்கும் ஒவ்வொரு வினாடியையும் வார்த்தைகள் இன்றியே மிக அழகாக நம்மனதுக்குள் கடத்தி விடுவாள். கூடவே உங்களுக்கு பிரியமானவளை மனதில் நினைத்து கொள்ளுங்கள் ஒரு வேலை அவள் பிரித்து போயிருந்தால் மிக பொருத்தமாக இருக